Ang Gawain ng Diyos, ang Disposisyon ng Diyos, at ang Diyos Mismo III
Ikalawang bahagi
Katatalakay pa lamang natin ukol sa lahat ng gawain na nabuo ng
Diyos, ang pagkakasunod-sunod ng mga bagay na Kanyang ginawa sa unang
pagkakataon. Ang bawat isa sa mga bagay na ito ay kaugnay sa plano sa
pamamahala ng Diyos, at sa kalooban ng Diyos. Ang mga ito din ay kaugnay
sa sariling disposisyon ng Diyos at sa Kanyang diwa. Kung nais nating
higit na maintindihan kung anong mayroon at kung ano ang Diyos, hindi
tayo maaaring tumigil sa Lumang Tipan o sa Kapanahunan ng Kautusan,
kundi kailangan nating humakbang pasulong kasabay ng mga hakbang na
tinahak ng Diyos sa Kanyang gawain. Kaya, yamang tinatapos ng Diyos ang
Kapanahunan ng Kautusan at sinimulan ang Kapanahunan ng Biyaya, ang
ating sariling mga hakbang ay nakarating sa Kapanahunan ng Biyaya—isang
kapanahunan na puno ng biyaya at pagtubos. Sa kapanahunang ito, gumawa
muli ang Diyos ng isang napakahalagang bagay sa unang pagkakataon. Ang
gawain para sa bagong kapanahunang ito kapwa para sa Diyos at
sangkatauhan ay isang bagong panimula. Ang bagong panimulang ito ay isa
muling bagong gawain na ginawa ng Diyos sa unang pagkakataon. Ang bagong
gawaing ito ay isang bagay na walang kapantay na pinatupad ng Diyos na
hindi malilirip ng mga tao at lahat ng mga nilalang. Ito ay isang bagay
na ngayon ay tanyag na sa lahat ng mga tao—ito ang unang pagkakataon na
ang Diyos ay naging isang tao, ang unang pagkakataon na nagsimula Siya
ng bagong gawain sa anyo ng isang tao, sa pagkakakilanlan ng isang tao.
Ang bagong gawaing ito ay sumasagisag na natapos ng Diyos ang Kanyang
gawain sa Kapanahunan ng Kautusan, na hindi na Siya gagawa o magsasalita
ng anuman sa ilalim ng kautusan. Ni magsasalita Siya o gumawa ng
anumang bagay sa anyo ng kautusan o alinsunod sa mga panuntunan o mga
patakaran ng kautusan. Iyon ay, ang lahat ng Kanyang gawain batay sa
kautusan ay pinatigil na magpakailanman at hindi na matutuloy, dahil
gusto ng Diyos na magsimula ng bagong gawain at gumawa ng mga bagong
bagay, at ang Kanyang plano ay muling nagkaroon ng bagong pasimula.
Kaya, kailangang pangunahan ng Diyos ang sangkatauhan tungo sa bagong
kapanahunan.
Maging ito man ay nakagagalak o nakatatakot na balita sa mga tao ay
depende kung ano ang kanilang diwa. Maaring masabi na ito ay hindi
nakagagalak na balita, ngunit ito ay nakatatakot na balita sa ilang mga
tao, sapagkat nang simulan ng Diyos ang Kanyang bagong gawain, ang mga
tao na sumusunod lamang sa mga kautusan at mga patakaran, na sumusunod
lamang sa mga doktrina ngunit hindi takot sa Diyos ay maaaring gamitin
ang lumang gawain ng Diyos upang hatulan ang Kanyang bagong gawain. Para
sa mga taong ito, ito ay nakatatakot na balita; ngunit sa bawat tao na
walang muwang at bukas, na taimtim sa Diyos at nagnanais na makatanggap
ng Kanyang pagtubos, ang unang pagkakatawang-tao ng Diyos ay isang
nakagagalak na balita. Sapagkat simula nang magkaroon ng mga tao, ito
ang unang pagkakataon na ang Diyos ay nagpakita at namuhay sa gitna ng
sangkatauhan sa isang anyo na hindi ang Espiritu; sa halip, Siya ay
isinilang sa isang tao at namuhay sa gitna ng mga tao bilang Anak ng
tao, at gumawa sa kanilang kalagitnaan. Ang “unang pagkakataon” na ito
ang sumira sa mga pagkaintindi ng mga tao at lampas din sa lahat ng
imahinasyon. Bilang karagdagan, lahat ng mga sumusunod sa Diyos ay
nagkamit ng isang totoong pakinabang. Hindi lamang tinapos ng Diyos ang
lumang kapanahunan, ngunit tinapos din Niya ang lumang mga pamamaraan ng
paggawa at istilo ng paggawa. Hindi na Niya pinahihintulutan ang
Kanyang mga sinugo na ipaabot ang Kanyang kalooban, at hindi na Siya
nakatago sa mga ulap, at hindi na nagpapakita o nakikipag-usap sa mga
tao nang may kapangyarihan sa pamamagitan ng kulog. Hindi kagaya ng
anumang bagay noong una, sa pamamagitan ng isang pamamaraan na hindi
maiisip ng mga tao na mahirap para sa kanila na maintindihan o
tanggapin—ang maging tao—Siya ay naging Anak ng tao upang paunlarin ang
gawain sa kapanahunang iyon. Ang hakbang na ito ay ikinabigla ng mga
tao, at ito ay talagang nakakaasiwa sa kanila, sapagkat ang Diyos ay
muling nagsimula ng bagong gawain na hindi pa Niya ginawa noong una. Sa
araw na ito, titingnan natin kung ano ang gawain na isinakatuparan ng
Diyos sa bagong kapanahunan, at sa lahat ng bagong gawaing ito, ano sa
disposisyon ng Diyos at kung ano ang mayroon at kung ano Siya ang
naiintindihan natin?
Ang mga sumusunod na mga salita ay naitala sa Bagong Tipan ng Biblia.
1. (Mateo 12:1) Nang panahong yaon ay naglalakad si Jesus nang araw
ng sabbath sa mga bukiran ng trigo; at nangagutom ang kaniyang mga
alagad at nangagpasimulang magsikitil ng mga uhay at magsikain.
2. ( Mateo 12:6-8) Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, na dito ay may
isang lalong dakila kay sa templo. Datapuwa’t kung nalalaman ninyo kung
ano ang kahulugan nito, Habag ang ibig ko, at hindi hain, ay hindi sana
ninyo hinatulan ang mga walang kasalanan. Sapagka’t ang Anak ng tao ay
panginoon ng sabbath.
Tingnan muna natin ang talatang ito: “Nang panahong yaon ay
naglalakad si Jesus nang araw ng sabbath sa mga bukiran ng trigo; at
nangagutom ang kaniyang mga alagad at nangagpasimulang magsikitil ng mga
uhay at magsikain. ”
Bakit natin napili ang talatang ito? Anong kaugnayan mayroon ito sa
disposisyon ng Diyos? Sa tekstong ito, ang unang bagay na nalalaman
natin ay araw iyon ng Sabbath, ngunit lumabas ang ating Panginoong Jesus
at pinangunahan ang Kanyang mga disipulo sa taniman ng mais. Ang higit
pang “nakagigitla” ay “nangagpasimulang magsikitil ng mga uhay at
magsikain.” Sa Kapanahunan ng Kautusan, ang mga kautusan ng Diyos na si
Jehovah na ang mga tao ay huwag basta-bastang lumabas o sumali sa
anumang mga aktibidad sa araw ng Sabbath—maraming mga bagay ang hindi
maaaring gawin sa panahon ng Sabbath. Ang pagkilos na ito sa bahagi ng
Panginoong Jesus ay nakalilito para doon sa mga nabuhay sa ilalim ng
kautusan sa mahabang panahon, at ito ay pumukaw pa ng mga pagbatikos.
Tungkol sa kanilang kalituhan at kung paano sila nagsalita tungkol sa
ginawa ni Jesus, isasantabi muna natin iyon sa ngayon at tatalakayin
muna kung bakit pinili ng ating Panginoong Jesus na gawin ito sa panahon
ng Sabbath, sa lahat ng mga araw, at ano ang gusto Niyang ipakiusap sa
mga tao na nabubuhay sa ilalim ng kautusan sa pagkilos na ito. Ito ang
kaugnayan sa pagitan ng talatang ito at ng disposisyon ng Diyos na gusto
Kong talakayin.
Nang dumating ang ating Panginoong Jesus, ginamit Niya ang Kanyang
mga praktikal na mga pagkilos upang makipagniig sa mga tao: Iniwanan ng
Diyos ang Kapanahunan ng Kautusan at sinimulan ang bagong gawain, at ang
bagong gawain na ito ay hindi kinailangan ang pag-aalaala ng Sabbath;
nang lumabas ang Diyos mula sa pagkakapiit sa araw ng Sabbath, ito ay
patikim pa lamang ng Kanyang bagong gawain, at ang Kanyang tunay na
dakilang gawain ay patuloy na nasasaksihan. Nang pasimulan ng Panginoong
Jesus ang Kanyang gawain, iniwanan na Niya ang tanikala ng Kapanahunan
ng Kautusan, at nilansag ang mga tuntunin at mga panuntunan mula sa
kapanahunang iyon. Para sa Kanya, walang bakas ng anumang may kaugnayan
sa kautusan; itinakwil na Niya ito nang tuluyan at hindi na inalala, at
hindi na Niya kinailangan sa sangkatauhan na ito ay alalahanin. Kaya
nakikita mo dito na ang Panginoong Jesus ay nagpunta sa taniman ng mais
sa panahon ng Sabbath; ang Panginoon ay hindi nagpahinga, sa halip ay
gumagawa sa labas. Ang Kanyang pagkilos na ito ay nakabigla sa mga
pagkaintindi ng mga tao at ipinatalastas Niya sa kanila na hindi na Siya
nabubuhay sa ilalim ng kautusan, at na iniwan na Niya ang tanikala ng
Sabbath at nagpakita sa harap ng sangkatauhan at sa kanilang kalagitnaan
sa isang bagong anyo, at sa isang bagong paraan ng paggawa. Ang Kanyang
pagkilos na ito ang nagsabi sa mga tao na dala Niya ang isang bagong
gawain na nagsimula sa paglabas sa kautusan at paglabas ng Sabbath. Nang
ipatupad ng Diyos ang Kanyang bagong gawain, hindi na Siya nananangan
sa nakaraan, at hindi na Niya iniintindi ang mga tuntunin ng Kapanahunan
ng Kautusan. Ni hindi Siya naapektuhan sa Kanyang gawain sa nakaraang
kapanahunan, ngunit Siya ay gumawa gaya nang dati sa panahon ng Sabbath
at nang ang Kanyang mga disipulo ay nagutom, maaari silang pumitas ng
mais para kainin. Ang lahat ng ito ay totoong karaniwan sa mga mata ng
Diyos. Ang Diyos ay maaaring magkaroon ng bagong pasimula para sa
karamihan ng gawain na gusto Niyang gawin at ang mga bagay na gusto
Niyang sabihin. Sa oras na magkaroon Siya ng bagong simula, ni hindi
Niya binabanggit ang Kanyang nakaraang gawain o ipinagpapatuloy ito.
Sapagkat ang Diyos ay may mga alituntunin sa Kanyang gawain. Kapag gusto
Niyang magsimula ng bagong gawain, ito ay kapag gusto Niyang dalhin ang
sangkatauhan sa isang panibagong yugto ng Kanyang gawain, at kapag ang
Kanyang gawain ay nakapasok na sa isang mas mataas na bahagi. Kung ang
mga tao ay patuloy na kikilos alinsunod sa mga lumang kasabihan o mga
tuntunin o patuloy na manghawak nang mahigpit sa mga ito, hindi Niya
aalalahanin o pupurihin ito. Ito ay sapagkat nagdala na Siya ng bagong
gawain, at pumasok na sa bagong yugto ng Kanyang gawain. Kapag
nagpapasimula Siya ng bagong gawain, nagpapakita Siya sa sangkatauhan sa
isang lubos na bagong anyo, mula sa isang ganap na bagong anggulo, at
sa isang ganap na bagong paraan nang upang makita ng mga tao ang
ibat-ibang mga aspeto ng Kanyang Disposisyon at kung anong mayroon at
kung ano Siya. Ito ang isa sa Kanyang mga layunin sa Kanyang bagong
gawain. Ang Diyos ay hindi nananangan sa luma o tumatahak sa hindi
kilalang daan; kapag Siya ay gumagawa at nagsasalita hindi ito gaanong
nagbabawal gaya ng iniisip ng mga tao. Sa Diyos, ang lahat ay may
kasarinlan at kalayaan, at walang pagbabawal, walang paghihigpit—ang
dinadala Niya sa sangkatauhan ay pawang kalayaan at kasarinlan. Siya ay
isang buhay na Diyos, isang Diyos na dalisay na, totoong umiiral. Hindi
Siya isang laruan o isang nililok na luwad, at Siya ay lubos na naiiba
mula sa mga idolo na dinadambana at sinasamba ng mga tao. Siya ay buhay
at masigla at ang dala ng Kanyang mga salita at gawain sa tao ay pawang
buhay at kaliwanagan, pawang kalayaan at kasarinlan, sapagkat hawak Niya
ang katotohanan, ang buhay, at ang daan—hindi Siya nakatali sa anuman
sa kahit alinman sa Kanyang gawain. Maging anuman ang sabihin ng mga tao
at kahit paano nila tingnan o suriin ang Kanyang bagong gawain,
ipatutupad Niya ang Kanyang gawain nang walang pag-aatubili. Hindi Siya
mag-aalala tungkol sa kaninumang mga pagkaintindi o pag-aakusa sa
Kanyang gawain at mga salita, o maging ang kanilang matinding pagtutol o
paghadlang sa Kanyang bagong gawain. Walang sinuman sa lahat ng
nilalang ang maaaring gumamit sa katuwiran ng tao, o sa imahinasyon ng
tao, kaalaman, o moralidad upang sukatin o ipakahulugan ang ginagawa ng
Diyos, upang siraan, o sirain o isabotahe ang Kanyang gawain. Walang
pagbabawal sa Kanyang gawain, at hindi ito masisira ng sinumang tao,
bagay, o kaganapan, at hindi ito maaaring guluhin ng anumang mga puwersa
ng kaaway. Sa Kanyang bagong gawain, Siya ay palaging nagwawaging Hari,
at ang anumang mga puwersa ng kaaway at ang lahat ng mga erehiya at mga
panlilinlang mula sa sangkatauhan ay bumagsak lahat sa ilalim ng
Kanyang tuntungan. Kahit na alinman sa Kanyang gawain ang Kanyang
tinutupad, ito ay dapat na malinang at palawakin sa kalagitnaan ng
sangkatauhan, at ito ay dapat na ipatupad nang walang kahadlangan sa
buong daigdig hanggang sa ang Kanyang dakilang gawain ay mabuo. Ito ang
pagiging makapangyarihan ng Diyos at karunungan, ang Kanyang awtoridad
at kapangyarihan. Kaya, ang Panginoong Jesus ay malayang makalalabas at
makagagawa sa panahon ng Sabbath sapagkat sa Kanyang puso ay walang mga
patakaran, walang kaalaman o doktrina na nagmula sa sangkatauhan. Ang
mayroon Siya ay ang bagong gawain ng Diyos at ang Kanyang daan, at ang
Kanyang gawain ay ang paraan para mapalaya ang sangkatauhan, upang
mapakawalan sila, upang tulutan silang umiral sa kaliwanagan, at upang
tulutan silang mabuhay. At silang mga sumasamba sa mga idolo o huwad na
mga diyos ay nabubuhay araw-araw na sinasakop ni Satanas, pinipigilan ng
lahat ng uri ng mga patakaran at mga pagbabawal—sa araw na ito ay isang
bagay ang ipinagbabawal, bukas ay iba naman—walang kalayaan sa kanilang
mga buhay. Sila ay parang mga bilanggo na naka-tanikala nang walang
kagalakan na masasabi. Ano ang inilalarawan ng “pagbabawal”?
Isinasagisag nito ang mga paghihigpit, mga pagbabawal, at kasamaan. Sa
sandaling ang isang tao ay sumamba sa isang idolo, sila ay sumasamba sa
isang huwad na diyos, sumasamba sa masamang espiritu. Dala-dala ng
pagbabawal ang gayon. Hindi ka maaaring kumain nito o ng ganoon, sa araw
na ito hindi kayo makalalabas, bukas hindi mo maaaring paganahin ang
iyong kalan, sa susunod na araw hindi ka maaaring lumipat sa isang
bagong bahay, dapat na pumili ng mga tiyak na araw para sa mga kasal at
mga libing, at maging sa pagluwal sa isang sanggol. Ano ang tawag dito?
Ito ay tinatawag na pagbabawal; ito ay pagkaalipin sa sangkatauhan, at
ito ang tanikala ni Satanas at mga masasamang espiritu ang namamahala sa
kanila, at pinipigilan ang kanilang mga puso at mga katawan. Ang mga
pagbabawal bang ito ay umiiral sa Diyos? Kapag pinag-uusapan ang
kabanalan ng Diyos, dapat mo munang isipin ito: Sa Diyos walang mga
pagbabawal. Ang Diyos ay may mga tuntunin sa Kanyang mga salita at
gawain, ngunit walang mga paghihigpit, sapagkat ang Diyos Mismo ay ang
katotohanan, ang daan, at ang buhay.
Tingnan natin ngayon ang mga sumusunod na talata: “Datapuwa’t
sinasabi ko sa inyo, na dito ay may isang lalong dakila kay sa templo.
Datapuwa’t kung nalalaman ninyo kung ano ang kahulugan nito, Habag ang
ibig ko, at hindi hain, ay hindi sana ninyo hinatulan ang mga walang
kasalanan. Sapagka’t ang Anak ng tao ay panginoon ng sabbath” (Mateo
12:6-8). Ano ang tinutukoy ng “templo” dito? Upang maging madali, ang
“templo” ay tumutukoy sa isang kahanga-hangang, mataas na gusali, at sa
Kapanahunan ng Kautusan, ang templo ay lugar para sa mga saserdote upang
sambahin ang Diyos. Nang sinabi ng Panginoong Jesus “dito ay may isang
lalong dakila kay sa templo,” kanino tumutukoy ang “isa”? Maliwanag, ang
“isa” ay ang Panginoong Jesus sa katawang-tao, sapagkat Siya ay mas
dakila kaysa sa templo. Ano ang sinasabi ng mga salitang ito sa mga tao?
Sinasabi nila sa mga tao na lumabas sila sa templo—Nakalabas na ang
Diyos at hindi na gumagawa sa loob nito, kaya dapat hanapin ng mga tao
ang mga bakas ng Diyos sa labas ng templo at sundan ang Kanyang mga
hakbang sa Kanyang gawain. Ang pinagmulan ng Panginoong Jesus ang
nagsasabi na ito ay sa ilalim ng kautusan, itinuturing na ng mga tao ang
templo bilang isang bagay na higit na dakila kaysa sa Diyos Mismo. Iyon
ay, sumasamba ang mga tao sa templo sa halip na sambahin ang Diyos,
kaya binalaan sila ng Panginoong Jesus na huwag sambahin ang mga idolo,
sa halip ay sambahin ang Diyos sapagkat Siya ang kataas-taasan. Kaya,
sinabi Niya: “Habag ang ibig ko, at hindi hain.” Maliwanag na sa mga
mata ng Panginoong Jesus, ang karamihan sa mga tao sa ilalim ng kautusan
ay hindi na sumasamba kay Jehovah, ngunit basta na lamang nagdadaan sa
proseso ng pagsasakripisyo, at tiniyak ng Panginoong Jesus na ang
prosesong ito ay pagsamba sa idolo. Itinuturing ng mga sumasambang ito
sa idolo ang templo bilang isang bagay na mas dakila, at mas mataas
kaysa sa Diyos. Sa kanilang mga puso ay mayroon lamang templo, hindi
Diyos, at kung mawala nila ang templo, nawala nila ang kanilang tahanang
dako. Kung wala ang templo wala silang masasambahan at hindi na
matutupad ang kanilang mga pagsasakripisyo. Ang kanilang tinatawag na
tahanang dako ay kung saan nabubuhay sa ilalim ng bandila ng pagsamba sa
Diyos na si Jehovah, na nagpapahintulot sa kanila na manatili at
tuparin ang kanilang sariling mga gawain. Ang kanilang tinatawag na
pagsasagawa ng mga sakripisyo ay upang tuparin lamang ang kanilang
sariling personal na kahiya-hiyang mga pakikitungo sa ilalim ng
balatkayo ng pagsasagawa ng kanilang serbisyo sa templo. Ito ang dahilan
kung bakit itinuturing ng mga tao nang panahong iyon ang templo bilang
higit na dakila kaysa sa Diyos. Sapagkat ginamit nila ang templo bilang
isang taguan, at ang mga sakripisyo bilang isang balatkayo para sa
pandaraya sa mga tao at pandaraya sa Diyos, sinabi ng Panginoong Jesus
ito upang balaan ang mga tao. Kung gagamitin ninyo ang mga salitang ito
sa kasalukuyan, ang mga ito ay kapwa may bisa pa rin at kapwa mahalaga
pa rin. Bagamat ang mga tao sa araw na ito ay nakaranas ng gawain ng
Diyos na kaiba kaysa sa naranasan ng mga tao sa Kapanahunan ng Kautusan,
ang sangkap ng kanilang kalikasan ay magkapareho. Sa nilalaman ng
gawain sa araw na ito, ginagawa pa rin ng mga tao ang kaparehong uri ng
mga bagay gaya ng “ang templo ay higit na dakila kaysa sa Diyos.”
Halimbawa, itinuturing ng mga tao na ang pagtupad ng kanilang tungkulin
bilang kanilang trabaho; Itinuturing nila na ang pagsasaksi sa Diyos at
ang paglaban sa malaking pulang dragon bilang pagkilos na pulitikal sa
pagsasanggalang sa mga karapatang pantao, para sa demokrasya at
kalayaan; binabago nila ang kanilang tungkulin sa mga karera upang
gamitin ang kanilang mga kakayahan, ngunit itinuturing nila ang
pagkatakot sa Diyos at pag-iwas sa kasamaan bilang isang relihiyosong
doktrina na susundin; at iba pa. Hindi ba ang mga pagpapahayag na ito sa
bahagi ng mga tao ay halos walang pinagkaiba sa “ang templo ay higit na
dakila kaysa sa Diyos”? Maliban sa dalawang libong taon na ang
nakaraan, tinutupad ng mga tao ang kanilang personal na gawain sa
pisikal na templo, ngunit sa araw na ito, tinutupad ng mga tao ang
kanilang personal na gawain sa mga hindi totoong mga templo. Itinuturing
niyaong mga tao na nagpapahalaga sa mga patakaran ang mga patakaran na
higit na dakila kaysa sa Diyos, itinuturing niyaong mga taong
nagpapahalaga sa katayuan ang katayuan na higit na dakila kaysa sa
Diyos, itinuturing niyaong umiibig sa kanilang karera ang karera na
higit na dakila kaysa sa Diyos, at iba pa—ang lahat ng kanilang mga
pahayag ang nagbunsod sa Akin upang masabing: “Pinupuri ng mga tao ang
Diyos bilang pinakadakila sa pamamagitan ng kanilang mga salita, ngunit
sa kanilang mga mata ang lahat ng bagay ay higit na dakila kaysa sa
Diyos.” Ito ay dahil sa sandaling makakita ng pagkakataon ang mga tao sa
kahabaan ng daan ng kanilang pagsunod sa Diyos na maipakita ang
kanilang sariling mga kakayahan, o upang matupad ang kanilang sariling
gawain o kanilang sariling karera, inilalayo nila ang kanilang mga
sarili mula sa Diyos at inilalaan ang kanilang mga sarili sa karera na
kanilang pinahahalagahan. At tungkol naman sa ipinagkatiwala sa kanila
ng Diyos, at ang Kanyang kalooban, ang mga bagay na iyon ay matagal nang
naitapon. Sa senaryong ito, ano ang ipinagkaiba ng mga taong ito at
yaong nagsasagawa ng kanilang sariling gawain sa loob ng templo dalawang
libong taon na ang nakararaan?
Mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
Rekomendasyon：
Paano nagsimula ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos?
Pagsaliksik sa Kidlat ng Silanganan
Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos ay itinatag ng personal na bumalik naPanginoong Jesus sa mga huling araw
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento