Kayong lahat ay nagagalak na makatanggap ng gantimpala sa harap ng Diyos at maging layon ng Kanyang pabor sa Kanyang mga mata. Ito ang nais ng bawat isa pagkatapos niyang magsimulang manampalataya sa Diyos, sapagkat ang tao ay naghahangad ng mas mataas na mga bagay nang buong puso at walang sinuman ang nagnanais mapag-iwanan ng iba. Ito ang pamamaraan ng tao. Dahil dito mismo, marami sa inyo ang palaging sinusubukan na makamit ang pabor ng Diyos na nasa langit, ngunit sa katotohanan, ang inyong katapatan at kalantaran sa Diyos ay mas kaunti kaysa sa inyong katapatan at kalantaran sa sarili. Bakit Ko sinasabi ito? Sapagkat talagang hindi Ko kinikilala ang inyong katapatan sa Diyos, at higit Kong ikakaila ang pag-iral ng Diyos na umiiral sa inyong mga puso. Ibig sabihin, ang Diyos na inyong sinasamba, ang malabong Diyos na inyong hinahangaan, ay talagang hindi umiiral. Ang dahilan kung bakit nasasabi Ko ito nang may pagtatapos ay sapagkat napakalayo ninyo sa tunay na Diyos. Ang dahilan kung bakit may katapatan kayo ay palibhasa may pag-iral ng isang diyus-diyosan sa inyong mga puso, at para sa Akin. ang Diyos na ipinapalagay bilang hindi malaki ni maliit sa inyong mga mata, ang tanging ginagawa ninyo ay kilalanin Ako sa salita. Kapag sinasabi Ko ang inyong malaking agwat mula sa Diyos, ang tinutukoy Ko ay kung gaano kayo kalayo sa tunay na Diyos, samantalang ang malabong Diyos ay parang napakadaling abutin. Kapag sinabi Kong “hindi dakila,” ang tinutukoy nito ay kung paanong ang Diyos na pinanampalatayanan ninyo sa panahong ito ay mukhang tao lang na walang dakilang kakayanan; isang tao na hindi masyadong matayog. At kapag sinabi Kong “hindi maliit,” ibig sabihin nito, kahit ang taong ito ay hindi kayang tawagin ang hangin at utusan ang ulan, gayunpaman kaya Niyang tumawag sa Espiritu ng Diyos para gumawa ng gawaing makayayanig sa langit at lupa, pinananatiling lubos na nalito ang tao. Sa panlabas, kayong lahat ay tila napakamasunurin sa Cristong ito sa lupa, bagamat sa diwa, wala kayong pananampalataya sa Kanya, ni pag-ibig sa Kanya. Ang ibig Kong sabihin ay ang totoong pinanampalatayanan ninyo ay ang malabong Diyos sa inyong mga damdamin, at ang totoong minamahal ninyo ay ang Diyos na hinahangad ninyo sa gabi at sa araw, ngunit hindi nakita ng personal kailanman. At para sa Cristong ito, ang pananampalataya ninyo ay maliit na bahagdan lamang, at ang inyong pag-ibig sa Kanya ay balewala. Ang ibig sabihin ng pananampalataya ay paniniwala at pagtitiwala; ang ibig sabihin ng pag-ibig ay pagsamba at ang paghanga sa puso, na kailanma’y hindi maghihiwalay. Gayunman ang inyong pananampalataya sa at pag-ibig kay Cristo sa panahong ito ay malayong makaabot dito. Pagdating sa pananampalataya, paano kayo sumasampalataya sa Kanya? Pagdating sa pag-ibig, paano bang Siya ay minamahal ninyo? Wala talaga kayong alam sa Kanyang disposisyon, lalo nang mas kaunti pang alam sa Kanyang diwa, kaya’t paano kayo nagkaroon ng pananampalataya sa Kanya? Nasaan ang realidad ng inyong pananampalataya sa Kanya? Paano ninyo Siya minamahal? Nasaan ang realidad ng inyong pag-ibig sa Kanya?
Marami ang sumunod sa Akin nang walang pag-aatubili hanggang sa panahong ito, at sa paglipas nang maraming taon, kayong lahat ay nagdusa nang labis na pagkapagod. Lubusan Kong nauunawaan ang disposisyon at mga ugali ng bawat isa sa inyo, at lubhang napakahirap ang makisama sa inyo. Ang nakapanghihinayang ay kahit na nahawakan Ko ang maraming kaalaman tungkol sa inyo ay wala kayo ni katiting na kaalaman tungkol sa Akin. Hindi nakapagtataka na sabihin ng iba na kayo ay nalinlang ng isang tao sa sandali ng kalituhan. Sa katunayan, wala kayong naiintindihan sa Aking disposisyon, at lalong hindi ninyo kayang maarok kung ano ang nasa Aking isipan. Ngayon ang mga maling pagkakaunawa ninyo tungo sa Akin ay dagdag insulto sa pinsalang tinamo, at nanatili sa kalituhan ang pananampalataya ninyo sa Akin. Salungat sa pagsasabing may panampalataya kayo sa Akin, mas mabuti pang sabihin na lahat kayo ay nanlalangis para sa Aking pabor at nambobola sa Akin. Napaka-simple ng inyong motibo—sinumang magkaloob ng gantimpala sa akin, susundin ko, at sinuman ang magagawang pakawalan ako sa mga matinding kapahamakan ay paniniwalaan ko, maging siya ang Diyos o maging ibang Diyos. Wala sa mga ito ang nakakabahala sa akin. Maraming mga ganiyang tao sa pagitan ninyo, at ang kundisyong ito ay napakalubha. Kung isang araw, may pagsubok na ginawa para malaman kung ilan sa inyo ang may pananampalataya kay Cristo sapagkat mayroon kayong kaalaman sa Kanyang diwa, kung gayon, Ako’y nangangambang WALA ni isa sa inyo ang makagagawa ayon sa Aking ninanais. Kaya't hindi magiging masakit para sa lahat sa inyo na isaalang-alang ang tanong na ito:Ang Diyos na inyong pinanampalatayanan ay napakalaki ang pagkakaiba sa Akin, kaya ano naman ang pinakadiwa ng inyong pananampalataya sa Diyos? Mas higit ninyong paniniwalaan ang tinatawag ninyong Diyos, lalo kayong maliligaw palayo sa Akin. Ano, kung gayon, ang buod ng problema? Sigurado Ako na wala ni isa sa inyo ang talagang nagsaalang-alang ng problemang ito, ngunit naisaalang-alang ba ninyo ang kalubhaan nito? Sumagi ba sa inyong isipan ang magiging resulta kung ipagpapatuloy ninyo ang ganitong uri ng pananampalataya?
Ngayon, ang problemang nasa inyong harapan ay marami, at wala ni isa sa inyo ang dalubhasa upang magbigay ng mga solusyon. Kung magpapatuloy ito, ang tanging talunan ay ang inyong mga sarili. Tutulungan Ko kayong makita ang mga problema, ngunit nasasainyo ang paghahanap ng mga solusyon.
Lubos Kong kinalulugdan yaong mga walang dinadalang paghihinala sa iba at gustong-gusto Ko rin yaong mga handang tanggapin ang katotohanan; ang dalawang uri ng mga taong ito ang lubos Kong kinakalinga, para sa Aking mga mata sila ay matapat. Kung masyado kang tuso, magkakaroon ka ng mapagsaalang-alang na puso at mga kaisipan na may pagdududa sa lahat ng bagay at lahat ng mga tao. Dahil dito, ang iyong pananampalataya sa Akin ay itinayo sa pundasyon ng paghihinala. Ang ganitong uri ng pananampalataya ang hindi Ko kailanman kikilalanin. Kung wala ang tunay na pananampalataya, ikaw ay mas mapapalayo sa tunay na pag-ibig. At kung kaya mong pagdudahan ang Diyos at sadyaing magkaroon ng hinala tungkol sa Kanya, ikaw ang walang kaduda-dudang pinakatusong tao. Iyong pinaghihinalaan kung ang Diyos ba ay maaaring matulad sa tao: makasalanang di-mapapatawad, walang kuwentang karakter, walang katarungan at katuwiran, kulang ang katinuan sa hustisya, mahilig sa mga malupit, pailalim, at katusuhang taktika, maging kinalulugdan ang masama at kadiliman, at iba pa. Hindi ba ang dahilan kaya may ganitong kaisipan ang tao ay dahil sa wala ni katiting na kaalaman sa Diyos? Ang ganitong uri ng pananampalataya ay halos tulad na rin ng kasalanan! Higit pa rito, mayroong iba pang naniniwala na ang kinalulugdan Ko ay walang iba kundi yaong mga nanlalangis at nambobola, at yaong mga hindi sanay sa mga bagay na ito ay di-katanggap-tanggap at hindi mananatili sa kanilang kalagayan sa tahanan ng Diyos. Ito ba ang kaalaman na inyong natutuhan sa nakalipas na maraming taon? Ito ba ang inyong napakinabangan? At ang kaalaman ninyo sa Akin ay hindi natatapos sa mga di-pagkakaunawaang ito; mas masama pa, nariyan ang inyong paglapastangan laban sa Espiritu ng Diyos at panlalait sa Langit. Kayat sinasabi Ko sa inyo na ang ganitong uri ng pananampalataya ang magiging sanhi ng inyong lalo pang paglayo sa Akin at mas higit pang pagsalungat laban sa Akin. Sa paglipas nang maraming taong paggawa, marami nang katotohanan ang inyong nakita, subalit alam ba ninyo kung ano ang narinig ng Aking mga tainga? Ilan sa inyo ang handang tanggapin ang katotohanan? Naniniwala kayong lahat na handa ninyong bayaran ang halaga para sa katotohanan, ngunit ilan na ba ang totoong nagdusa dahil sa katotohanan? Ang lahat ng umiiral sa inyong mga puso ay kasamaan, kaya pinaniniwalaan ninyo na ang bawat isa, kahit sino, ay tuso at manloloko. Pinaniniwalaan ninyo pa nga na ang Diyos na nagkatawang-tao ay karaniwang tao, walang mabuting puso o magiliw na pag-ibig. Higit pa rito, naniniwala kayo na ang may marangal na katangian, maawain, at mapagkawanggawang kalikasan ay umiiral lamang sa Diyos na nasa langit. At naniniwala kayo na walang umiiral na ganyang banal, at na kadiliman at kasamaan lang ang naghahari sa lupa, habang ang Diyos ang siyang mabuti at maganda na matagal nang hinahangad ng tao, at isang tauhan sa alamat na gawa-gawa ng tao. Sa inyong mga isip, ang Diyos na nasa langit ay matapat, matuwid, at dakila, karapat-dapat sa pagsamba at paghanga, ngunit itong Diyos sa lupa ay panghalili at kasangkapan lang ng Diyos na nasa langit. Pinaniniwalaan ninyo na ang Diyos na ito ay hindi katumbas ng Diyos na nasa langit, at lalo’t higit na hindi maaring banggiting kapantay Niya. Pagdating sa kadakilaan at karangalan ng Diyos, ito ay nabibilang sa kaluwalhatian ng Diyos na nasa langit, ngunit pagdating sa kalikasan at kasamaan ng tao, ang mga ito ay mga katangiang may bahagi ang Diyos na nasa lupa. Ang Diyos na nasa langit ay matayog magpakailanman, samantalang ang Diyos sa lupa ay walang halaga, mahina, at walang kakayahan magpakailanman. Ang Diyos na nasa langit ay hindi nadadala ng emosyon, tanging sa pagkamatuwid, habang ang Diyos sa lupa ay mayroon lang makasariling motibo at walang kahit anong katarungan at katuwiran. Ang Diyos na nasa langit ay wala ni katiting na kabuktutan at tapat magpakailanman, habang ang Diyos sa lupa ay may mandarayang gawi. Ang Diyos na nasa langit ay may tunay na pag-ibig sa tao, habang ang Diyos sa lupa ay kulang ang pag-aalaala sa tao, at pinabayaan pa sila nang tuluyan. Ang ganitong maling kaalaman ay matagal nang nananatili sa inyong mga puso at maaaring magpatuloy pa sa hinaharap. Ipinagpalagay ninyo ang mga gawa ni Cristo mula sa pananaw ng di-matuwid at tinatasahan ang lahat ng Kanyang mga gawa, at Kanyang pagkakakilanlan at diwa mula sa perspektibo ng masama. Nakagawa kayo ng malubhang pagkakamali at nagawa ninyo ang hindi nagawa ng mga nauna sa inyo. Iyon ay, pinaglilingkuran lang ninyo ang matayog na Diyos na nasa langit na may korona sa Kanyang ulo at hindi kailanman pinaglingkuran ang Diyos na ipinapalagay na napaka-walang-halaga kaya ni hindi ninyo dapat makita. Hindi ba ito inyong pagkakasala? Hindi ba ito tipikal na halimbawa ng inyong pagkakasala sa disposisyon ng Diyos? Sinasamba ninyo ang Diyos na nasa langit. Sinasamba ninyo ang mga matatayog na imahe at pinahahalagahan yaong mga kinikilalang may kahusayang magsalita. Nagagalak kang utusan ng Diyos na nagbibigay ng sandakot na kayamanan at lubos na nananabik sa Diyos na kayang tumupad ng iyong mga hangarin. Ang tanging ayaw mong sambahin ay ang Diyos na hindi matayog; ang iyong nag-iisang bagay na kinamumuhian ay ang maiugnay sa Diyos na ito na wala kahit isang tao ang lubhang pinagpipitaganan. Ang bagay lamang na hindi mo gustong gawin ay ang maglingkod sa Diyos na hindi ka man lang binigyan kahit isang kusing, at ang tanging Isang hindi ka kayang papanabikin sa Kanya ay itong di-kaibig-ibig na Diyos. Ang ganitong uri ng Diyos ay hindi kayang palawakin ang iyong abot-tanaw, para maramdaman na parang nakahanap ka ng kayamanan, lalo na ang matupad ang iyong pangarap. Bakit, kung gayon, sinusunod mo Siya? Sumagi ba sa isipan mo ang tanong na ito?
Ang iyong ginagawa ay hindi lang pagkakasala sa Cristong ito; ngunit ang mas mahalaga, nagpapasakit ito sa Diyos na nasa langit. Sa tingin Ko ay hindi ito ang layunin ng pananampalataya ninyo sa Diyos! Napakataas ng inyong pagnanais na kalugdan kayo ng Diyos, ngunit napakalayo ninyo sa Diyos. Ano ang nangyayari dito? Tinatanggap lang ninyo ang Kanyang mga salita, ngunit hindi ang Kanyang pakikitungo at pagpupungos at lalong hindi ninyo matanggap ang Kanyang pagsasaayos, wala kayong kakayahang magkaroon ng ganap na pananampalataya sa Kanya. Ano ba talaga ang nangyayari dito? Una sa lahat, ang inyong pananampalataya ay balat ng itlog na walang laman na kahit kailan ay hindi makakabuhay ng inakay. Sapagkat ang inyong pananampalataya ay hindi nagbigay sa inyo ng katotohanan o nakamtan ang buhay, at sa halip ang dinala ay pakiramdam ng panustos at pag-asa na ilusyon lang. Ang layunin ng inyong pananampalataya sa Diyos ay para sa kapakanan ng pag-asang ito at pakiramdam ng panustos sa halip na katotohanan at buhay. Samakatuwid, masasabi Ko na ang landasin ng inyong pananampalataya sa Diyos ay walang iba kundi subukang manlangis upang makuha ang pabor ng Diyos sa pamamagitan nang pagpapaalipin at pagkawalang-hiya, at hindi maaaring paniwalaang totoong pananampalataya. Paano lilitaw ang inakay sa pananampalatayang tulad nito? Sa ibang salita, anong bunga ang uusbong sa ganitong uri ng pananampalataya? Ang layunin ng pananampalataya ninyo sa Diyos ay upang matupad ang inyong mga pakay sa pamamagitan ng paggamit sa Diyos. Hindi ba ito higit pang patunay nang inyong pagkakasala laban sa disposisyon ng Diyos? Naniniwala kayo sa pag-iral ng Diyos na nasa langit ngunit tinatanggihan ang Diyos na nasa lupa. Gayunpaman, hindi Ko sinasang-ayunan ang inyong mga palagay. Ang Aking pinapupurihan ay ang mga taong nananatiling matatag na pinaglilingkuran ang Diyos na nasa lupa, hindi kailanman yaong hindi kinilala kailanman ang Cristo sa lupa. Walang halaga kung gaano katapat ang mga tao sa Diyos na nasa langit, sa katapusan, hindi pa rin sila makakaligtas sa Aking kamay na nagpaparusa sa mga masama. Yaong mga taong masama; sila ay masama na lumalaban sa Diyos at hindi kailanman nagalak sa pagsunod kay Cristo. Mangyari pa, kasama sa kanilang bilang ang lahat ng hindi kilala, at, lalong higit, hindi kinikilala si Cristo. Naniniwala ka na makakikilos ka hangga’t gusto mo patungo kay Cristo habang nananatili kang tapat sa Diyos na nasa langit. Mali! Ang kamangmangan mo kay Cristo ay kamangmangan din sa Diyos na nasa langit. Gaano ka man katapat sa Diyos na nasa langit, ito ay mga walang silbing salita at pagkukunwari, dahil sa ang Diyos na nasa lupa ay hindi lang nakatulong para tatanggapin ng mga tao ang katotohanan at mas malalim na karunungan, ngunit higit pang nakatulong sa pagkondena sa tao at kasunod nito ang paglilikom ng mga katibayan upang parusahan ang masasama. Naiintindihan mo ba ang mga pakinabang at mga nakapipinsalang kahihinatnan nito? Naranasan mo ba ang mga ito? Ang pangarap Ko ay maintindihan ninyo balang-araw ang katotohanang ito: Para makilala ang Diyos, kailangan ninyong makilala hindi lang ang Diyos na nasa langit, ngunit, ang mas mahalaga, ang Diyos na nasa lupa. Huwag malito kung ano ang dapat unahin o payagan ang pangalawahin upang mangibabaw sa pangunahin. Sa ganitong paraan ka lamang tunay na makabubuo ng magandang relasyon sa Diyos, maging mas malapit sa Diyos, at madala palapit ang iyong puso sa Kanya. Kung nasa pananampalataya ka sa marami nang taon at matagal nang may kaugnayan sa Akin, ngunit nanatiling malayo sa Akin, ay masasabi Kong madalas kang magkasala sa disposisyon ng Diyos, at ang iyong katapusan ay napakahirap ipagpalagay. Kung ang maraming taon nang pagkakaugnay mo sa Akin ay bigo kang baguhin bilang isang tao na nagtataglay ng pagkatao at katotohanan, at sa halip ang iyong masamang pamamaraan ay lalong nag-ugat sa iyong kalikasan, kundi lalo lamang tumindi ang iyong kayabangan kaysa dati, at pati na rin ang iyong maling pagkaintindi sa Akin ay lalong lumala, at dahil dito itinuring mo Akong pawang iyong alalay, kung gayon masasabi ko na hindi lamang tagos sa laman ang iyong sakit ngunit tumagos na sa iyong mga buto. At ang maaari mo na lamang gawin ay maghintay at maghanda sa iyong huling hantungan! Hindi mo kailangang magsumamo sa Akin kung gayon na maging iyong Diyos, sapagkat nakagawa ka ng kasalanan na ang nararapat ay kamatayan, isang walang kapatawarang kasalanan. Kahit maaaring magkaroon Ako ng awa sa iyo, ang Diyos na nasa langit ay igigiit na kunin ang iyong buhay, dahil sa ang iyong pagkakasala laban sa disposisyon ng Diyos ay hindi pangkaraniwang problema, ngunit isang pinaka-malalang uri. Kapag dumating ang panahon, huwag mo Akong sisisihin dahil sa hindi pagbibigay-alam sa iyo noong una. Ang lahat ng ito ay bumabalik dito: Kapag nakipag-ugnayan ka sa Cristo—sa Diyos na nasa lupa—bilang pangkaraniwang tao, iyon ay, kapag naniwala ka na ang Diyos na ito ay tao lamang, ikaw ay marapat lamang na mamatay. Ito lamang ang Aking paalala sa inyong lahat.
Marami ang sumunod sa Akin nang walang pag-aatubili hanggang sa panahong ito, at sa paglipas nang maraming taon, kayong lahat ay nagdusa nang labis na pagkapagod. Lubusan Kong nauunawaan ang disposisyon at mga ugali ng bawat isa sa inyo, at lubhang napakahirap ang makisama sa inyo. Ang nakapanghihinayang ay kahit na nahawakan Ko ang maraming kaalaman tungkol sa inyo ay wala kayo ni katiting na kaalaman tungkol sa Akin. Hindi nakapagtataka na sabihin ng iba na kayo ay nalinlang ng isang tao sa sandali ng kalituhan. Sa katunayan, wala kayong naiintindihan sa Aking disposisyon, at lalong hindi ninyo kayang maarok kung ano ang nasa Aking isipan. Ngayon ang mga maling pagkakaunawa ninyo tungo sa Akin ay dagdag insulto sa pinsalang tinamo, at nanatili sa kalituhan ang pananampalataya ninyo sa Akin. Salungat sa pagsasabing may panampalataya kayo sa Akin, mas mabuti pang sabihin na lahat kayo ay nanlalangis para sa Aking pabor at nambobola sa Akin. Napaka-simple ng inyong motibo—sinumang magkaloob ng gantimpala sa akin, susundin ko, at sinuman ang magagawang pakawalan ako sa mga matinding kapahamakan ay paniniwalaan ko, maging siya ang Diyos o maging ibang Diyos. Wala sa mga ito ang nakakabahala sa akin. Maraming mga ganiyang tao sa pagitan ninyo, at ang kundisyong ito ay napakalubha. Kung isang araw, may pagsubok na ginawa para malaman kung ilan sa inyo ang may pananampalataya kay Cristo sapagkat mayroon kayong kaalaman sa Kanyang diwa, kung gayon, Ako’y nangangambang WALA ni isa sa inyo ang makagagawa ayon sa Aking ninanais. Kaya't hindi magiging masakit para sa lahat sa inyo na isaalang-alang ang tanong na ito:Ang Diyos na inyong pinanampalatayanan ay napakalaki ang pagkakaiba sa Akin, kaya ano naman ang pinakadiwa ng inyong pananampalataya sa Diyos? Mas higit ninyong paniniwalaan ang tinatawag ninyong Diyos, lalo kayong maliligaw palayo sa Akin. Ano, kung gayon, ang buod ng problema? Sigurado Ako na wala ni isa sa inyo ang talagang nagsaalang-alang ng problemang ito, ngunit naisaalang-alang ba ninyo ang kalubhaan nito? Sumagi ba sa inyong isipan ang magiging resulta kung ipagpapatuloy ninyo ang ganitong uri ng pananampalataya?
Ngayon, ang problemang nasa inyong harapan ay marami, at wala ni isa sa inyo ang dalubhasa upang magbigay ng mga solusyon. Kung magpapatuloy ito, ang tanging talunan ay ang inyong mga sarili. Tutulungan Ko kayong makita ang mga problema, ngunit nasasainyo ang paghahanap ng mga solusyon.
Lubos Kong kinalulugdan yaong mga walang dinadalang paghihinala sa iba at gustong-gusto Ko rin yaong mga handang tanggapin ang katotohanan; ang dalawang uri ng mga taong ito ang lubos Kong kinakalinga, para sa Aking mga mata sila ay matapat. Kung masyado kang tuso, magkakaroon ka ng mapagsaalang-alang na puso at mga kaisipan na may pagdududa sa lahat ng bagay at lahat ng mga tao. Dahil dito, ang iyong pananampalataya sa Akin ay itinayo sa pundasyon ng paghihinala. Ang ganitong uri ng pananampalataya ang hindi Ko kailanman kikilalanin. Kung wala ang tunay na pananampalataya, ikaw ay mas mapapalayo sa tunay na pag-ibig. At kung kaya mong pagdudahan ang Diyos at sadyaing magkaroon ng hinala tungkol sa Kanya, ikaw ang walang kaduda-dudang pinakatusong tao. Iyong pinaghihinalaan kung ang Diyos ba ay maaaring matulad sa tao: makasalanang di-mapapatawad, walang kuwentang karakter, walang katarungan at katuwiran, kulang ang katinuan sa hustisya, mahilig sa mga malupit, pailalim, at katusuhang taktika, maging kinalulugdan ang masama at kadiliman, at iba pa. Hindi ba ang dahilan kaya may ganitong kaisipan ang tao ay dahil sa wala ni katiting na kaalaman sa Diyos? Ang ganitong uri ng pananampalataya ay halos tulad na rin ng kasalanan! Higit pa rito, mayroong iba pang naniniwala na ang kinalulugdan Ko ay walang iba kundi yaong mga nanlalangis at nambobola, at yaong mga hindi sanay sa mga bagay na ito ay di-katanggap-tanggap at hindi mananatili sa kanilang kalagayan sa tahanan ng Diyos. Ito ba ang kaalaman na inyong natutuhan sa nakalipas na maraming taon? Ito ba ang inyong napakinabangan? At ang kaalaman ninyo sa Akin ay hindi natatapos sa mga di-pagkakaunawaang ito; mas masama pa, nariyan ang inyong paglapastangan laban sa Espiritu ng Diyos at panlalait sa Langit. Kayat sinasabi Ko sa inyo na ang ganitong uri ng pananampalataya ang magiging sanhi ng inyong lalo pang paglayo sa Akin at mas higit pang pagsalungat laban sa Akin. Sa paglipas nang maraming taong paggawa, marami nang katotohanan ang inyong nakita, subalit alam ba ninyo kung ano ang narinig ng Aking mga tainga? Ilan sa inyo ang handang tanggapin ang katotohanan? Naniniwala kayong lahat na handa ninyong bayaran ang halaga para sa katotohanan, ngunit ilan na ba ang totoong nagdusa dahil sa katotohanan? Ang lahat ng umiiral sa inyong mga puso ay kasamaan, kaya pinaniniwalaan ninyo na ang bawat isa, kahit sino, ay tuso at manloloko. Pinaniniwalaan ninyo pa nga na ang Diyos na nagkatawang-tao ay karaniwang tao, walang mabuting puso o magiliw na pag-ibig. Higit pa rito, naniniwala kayo na ang may marangal na katangian, maawain, at mapagkawanggawang kalikasan ay umiiral lamang sa Diyos na nasa langit. At naniniwala kayo na walang umiiral na ganyang banal, at na kadiliman at kasamaan lang ang naghahari sa lupa, habang ang Diyos ang siyang mabuti at maganda na matagal nang hinahangad ng tao, at isang tauhan sa alamat na gawa-gawa ng tao. Sa inyong mga isip, ang Diyos na nasa langit ay matapat, matuwid, at dakila, karapat-dapat sa pagsamba at paghanga, ngunit itong Diyos sa lupa ay panghalili at kasangkapan lang ng Diyos na nasa langit. Pinaniniwalaan ninyo na ang Diyos na ito ay hindi katumbas ng Diyos na nasa langit, at lalo’t higit na hindi maaring banggiting kapantay Niya. Pagdating sa kadakilaan at karangalan ng Diyos, ito ay nabibilang sa kaluwalhatian ng Diyos na nasa langit, ngunit pagdating sa kalikasan at kasamaan ng tao, ang mga ito ay mga katangiang may bahagi ang Diyos na nasa lupa. Ang Diyos na nasa langit ay matayog magpakailanman, samantalang ang Diyos sa lupa ay walang halaga, mahina, at walang kakayahan magpakailanman. Ang Diyos na nasa langit ay hindi nadadala ng emosyon, tanging sa pagkamatuwid, habang ang Diyos sa lupa ay mayroon lang makasariling motibo at walang kahit anong katarungan at katuwiran. Ang Diyos na nasa langit ay wala ni katiting na kabuktutan at tapat magpakailanman, habang ang Diyos sa lupa ay may mandarayang gawi. Ang Diyos na nasa langit ay may tunay na pag-ibig sa tao, habang ang Diyos sa lupa ay kulang ang pag-aalaala sa tao, at pinabayaan pa sila nang tuluyan. Ang ganitong maling kaalaman ay matagal nang nananatili sa inyong mga puso at maaaring magpatuloy pa sa hinaharap. Ipinagpalagay ninyo ang mga gawa ni Cristo mula sa pananaw ng di-matuwid at tinatasahan ang lahat ng Kanyang mga gawa, at Kanyang pagkakakilanlan at diwa mula sa perspektibo ng masama. Nakagawa kayo ng malubhang pagkakamali at nagawa ninyo ang hindi nagawa ng mga nauna sa inyo. Iyon ay, pinaglilingkuran lang ninyo ang matayog na Diyos na nasa langit na may korona sa Kanyang ulo at hindi kailanman pinaglingkuran ang Diyos na ipinapalagay na napaka-walang-halaga kaya ni hindi ninyo dapat makita. Hindi ba ito inyong pagkakasala? Hindi ba ito tipikal na halimbawa ng inyong pagkakasala sa disposisyon ng Diyos? Sinasamba ninyo ang Diyos na nasa langit. Sinasamba ninyo ang mga matatayog na imahe at pinahahalagahan yaong mga kinikilalang may kahusayang magsalita. Nagagalak kang utusan ng Diyos na nagbibigay ng sandakot na kayamanan at lubos na nananabik sa Diyos na kayang tumupad ng iyong mga hangarin. Ang tanging ayaw mong sambahin ay ang Diyos na hindi matayog; ang iyong nag-iisang bagay na kinamumuhian ay ang maiugnay sa Diyos na ito na wala kahit isang tao ang lubhang pinagpipitaganan. Ang bagay lamang na hindi mo gustong gawin ay ang maglingkod sa Diyos na hindi ka man lang binigyan kahit isang kusing, at ang tanging Isang hindi ka kayang papanabikin sa Kanya ay itong di-kaibig-ibig na Diyos. Ang ganitong uri ng Diyos ay hindi kayang palawakin ang iyong abot-tanaw, para maramdaman na parang nakahanap ka ng kayamanan, lalo na ang matupad ang iyong pangarap. Bakit, kung gayon, sinusunod mo Siya? Sumagi ba sa isipan mo ang tanong na ito?
Ang iyong ginagawa ay hindi lang pagkakasala sa Cristong ito; ngunit ang mas mahalaga, nagpapasakit ito sa Diyos na nasa langit. Sa tingin Ko ay hindi ito ang layunin ng pananampalataya ninyo sa Diyos! Napakataas ng inyong pagnanais na kalugdan kayo ng Diyos, ngunit napakalayo ninyo sa Diyos. Ano ang nangyayari dito? Tinatanggap lang ninyo ang Kanyang mga salita, ngunit hindi ang Kanyang pakikitungo at pagpupungos at lalong hindi ninyo matanggap ang Kanyang pagsasaayos, wala kayong kakayahang magkaroon ng ganap na pananampalataya sa Kanya. Ano ba talaga ang nangyayari dito? Una sa lahat, ang inyong pananampalataya ay balat ng itlog na walang laman na kahit kailan ay hindi makakabuhay ng inakay. Sapagkat ang inyong pananampalataya ay hindi nagbigay sa inyo ng katotohanan o nakamtan ang buhay, at sa halip ang dinala ay pakiramdam ng panustos at pag-asa na ilusyon lang. Ang layunin ng inyong pananampalataya sa Diyos ay para sa kapakanan ng pag-asang ito at pakiramdam ng panustos sa halip na katotohanan at buhay. Samakatuwid, masasabi Ko na ang landasin ng inyong pananampalataya sa Diyos ay walang iba kundi subukang manlangis upang makuha ang pabor ng Diyos sa pamamagitan nang pagpapaalipin at pagkawalang-hiya, at hindi maaaring paniwalaang totoong pananampalataya. Paano lilitaw ang inakay sa pananampalatayang tulad nito? Sa ibang salita, anong bunga ang uusbong sa ganitong uri ng pananampalataya? Ang layunin ng pananampalataya ninyo sa Diyos ay upang matupad ang inyong mga pakay sa pamamagitan ng paggamit sa Diyos. Hindi ba ito higit pang patunay nang inyong pagkakasala laban sa disposisyon ng Diyos? Naniniwala kayo sa pag-iral ng Diyos na nasa langit ngunit tinatanggihan ang Diyos na nasa lupa. Gayunpaman, hindi Ko sinasang-ayunan ang inyong mga palagay. Ang Aking pinapupurihan ay ang mga taong nananatiling matatag na pinaglilingkuran ang Diyos na nasa lupa, hindi kailanman yaong hindi kinilala kailanman ang Cristo sa lupa. Walang halaga kung gaano katapat ang mga tao sa Diyos na nasa langit, sa katapusan, hindi pa rin sila makakaligtas sa Aking kamay na nagpaparusa sa mga masama. Yaong mga taong masama; sila ay masama na lumalaban sa Diyos at hindi kailanman nagalak sa pagsunod kay Cristo. Mangyari pa, kasama sa kanilang bilang ang lahat ng hindi kilala, at, lalong higit, hindi kinikilala si Cristo. Naniniwala ka na makakikilos ka hangga’t gusto mo patungo kay Cristo habang nananatili kang tapat sa Diyos na nasa langit. Mali! Ang kamangmangan mo kay Cristo ay kamangmangan din sa Diyos na nasa langit. Gaano ka man katapat sa Diyos na nasa langit, ito ay mga walang silbing salita at pagkukunwari, dahil sa ang Diyos na nasa lupa ay hindi lang nakatulong para tatanggapin ng mga tao ang katotohanan at mas malalim na karunungan, ngunit higit pang nakatulong sa pagkondena sa tao at kasunod nito ang paglilikom ng mga katibayan upang parusahan ang masasama. Naiintindihan mo ba ang mga pakinabang at mga nakapipinsalang kahihinatnan nito? Naranasan mo ba ang mga ito? Ang pangarap Ko ay maintindihan ninyo balang-araw ang katotohanang ito: Para makilala ang Diyos, kailangan ninyong makilala hindi lang ang Diyos na nasa langit, ngunit, ang mas mahalaga, ang Diyos na nasa lupa. Huwag malito kung ano ang dapat unahin o payagan ang pangalawahin upang mangibabaw sa pangunahin. Sa ganitong paraan ka lamang tunay na makabubuo ng magandang relasyon sa Diyos, maging mas malapit sa Diyos, at madala palapit ang iyong puso sa Kanya. Kung nasa pananampalataya ka sa marami nang taon at matagal nang may kaugnayan sa Akin, ngunit nanatiling malayo sa Akin, ay masasabi Kong madalas kang magkasala sa disposisyon ng Diyos, at ang iyong katapusan ay napakahirap ipagpalagay. Kung ang maraming taon nang pagkakaugnay mo sa Akin ay bigo kang baguhin bilang isang tao na nagtataglay ng pagkatao at katotohanan, at sa halip ang iyong masamang pamamaraan ay lalong nag-ugat sa iyong kalikasan, kundi lalo lamang tumindi ang iyong kayabangan kaysa dati, at pati na rin ang iyong maling pagkaintindi sa Akin ay lalong lumala, at dahil dito itinuring mo Akong pawang iyong alalay, kung gayon masasabi ko na hindi lamang tagos sa laman ang iyong sakit ngunit tumagos na sa iyong mga buto. At ang maaari mo na lamang gawin ay maghintay at maghanda sa iyong huling hantungan! Hindi mo kailangang magsumamo sa Akin kung gayon na maging iyong Diyos, sapagkat nakagawa ka ng kasalanan na ang nararapat ay kamatayan, isang walang kapatawarang kasalanan. Kahit maaaring magkaroon Ako ng awa sa iyo, ang Diyos na nasa langit ay igigiit na kunin ang iyong buhay, dahil sa ang iyong pagkakasala laban sa disposisyon ng Diyos ay hindi pangkaraniwang problema, ngunit isang pinaka-malalang uri. Kapag dumating ang panahon, huwag mo Akong sisisihin dahil sa hindi pagbibigay-alam sa iyo noong una. Ang lahat ng ito ay bumabalik dito: Kapag nakipag-ugnayan ka sa Cristo—sa Diyos na nasa lupa—bilang pangkaraniwang tao, iyon ay, kapag naniwala ka na ang Diyos na ito ay tao lamang, ikaw ay marapat lamang na mamatay. Ito lamang ang Aking paalala sa inyong lahat.
Mula sa Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)
Ang pinagmulan：Paano Makilala ang Diyos na nasa Lupa
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento